Αλόνζ ανφάν ντε λα πατρί...

...και το λουρί της μάνας. Τι να πει κανείς, τα λέγαμε και τις προάλλες, η ζωή είναι άτιμο πράγμα. Σκίζεσαι και χτυπιέσαι να κάμεις έξι νίκες, να καμαρώνεις στην κορυφή των ομίλων πρώτος και αήττητος, και ξαφνικά πέφτεις πάνω στην ισπανική αρμάδα την ώρα που ξυπνάει από τη χειμερία νάρκη. Σου ρίχνει 20 ποντάκια στο κεφάλι και αντιός, άστα λα βίστα κι άστα να πάν' στα διάλα.

Καλά τα λέει ο Σπανούλης, το Ευρωμπάσκετ ξεκινάει από τη φάση των προημιτελικών και μετά. Αύριο κανείς δεν θα θυμάται τις έξι νίκες των Γάλλων, παρά μόνο ίσως το νικητήριο καλάθι του ΝτεΚολό που θα μπει στο τοπ-10 με τις μεγαλύτερες μπασκετικές γκάφες όλων των εποχώνε.

Κατά τα λοιπά, απ' τη στιγμή που ξυπνήσανε οι Ισπανοί, όλοι οι άλλοι μπορούνε να πάνε για ύπνο, εκτός κι αν έχουν τίποτα λαγούς να βγάλουν από το καπέλο για να κλέψουν ένα ματς από τους Ίβηρες. Γιατί, κακά τα ψέματα, αυτή η ομάδα δεν κερδίζεται στα ίσα -μόνο να της κλέψεις ένα παιχνίδι μπορείς, κι αυτό δηλαδή ζήτημα είναι. Ωστόσο εύφημος μνεία αξίζει και στη Σερβία, που επιστρέφει στα ψηλά και μπράβο της. Αύριο θα παίξει με τον νικητή του αγώνα Σλοβενία-Κροατία, κλασικό ντέρμπι της μεγάλης σχολής της πρώην Γιουγκοσλαβίας, πράγμα που σημαίνει ότι η μία ομάδα του τελικού θα προέρχεται οπωσδήποτε από τους κληρονόμους της άλλοτε υπερδύναμης του μπάσκετ. Προσωπικά αυτό με χαροποιεί, πρέπει να πω, πάντα τους γούσταρα αυτούς τους -ιτς. Για να δούμε βέβαια ποιος θα πάει μέχρι το τέλος. Η Σλοβενία μοιάζει το φαβορί, αν καταφέρει να ξεπεράσει την κατάρα της οκτάδας (που μοιραία κάποια στιγμή θα τα καταφέρει). Εγώ πάντως σταυρώνω δάχτυλα υπέρ των μωρών του Ίβκοβιτς.

Προηγουμένως έχουμε τη μεγάλη ελληνοτουρκική μάχη, που ξεκινάει σε λίγο. Για να δούμε, θα τα καταφέρει η ομαδάρα μας; Ελπίζω πως ναι, αλλά θα χρειαστούμε πολλά πράγματα: θα χρειαστούμε τον καλό Ζήση που θα ξεκολλήσει από το μηδέν, το εύστοχο μακρινό σουτ του Φώτση, τον δραστήριο Μπουρούση που θα γεμίσει τις ρακέτες και θα τσοντάρει και ένα ή δύο τρίποντα (δύο καλύτερα από ένα), τον μυαλωμένο και χωρίς άγχος Καλάθη. Θα χρειαστούμε ομαδική δουλειά στην άμυνα και τα ριμπάουντ, καθώς και καθαρό μυαλό στην επίθεση απέναντι στις ζώνες του Τάνιεβιτς. Πολλά δεν είναι; Κι όμως, τα έχουμε όλα -αλλά σήμερα ειδικά τα χρειαζόμαστε όλα μαζί.

Και βέβαια αν καταφέρουμε να περάσουμε από την Τουρκία, μας την έχουν στημένη οι Ισπανοί που μας περιμένουν στα ημιτελικά. Αλλά δεν πειράζει, ας περάσουμε και βλέπουμε. Τυχόν ήττα από την Τουρκία, άλλωστε, εγκυμονεί έναν πολύ σοβαρό κίνδυνο.

Κάθεστε; Το ελπίζω, γιατί ακολουθεί κείμενο ακατάλληλο για καρδιακούς.

Φαντάσου λέει να χάσουμε από τους Τούρκους, και να δούμε τον Άδωνι Γεωργιάδη να κάνει κριτική στο κοουτσάρισμα του Καζλάουσκας. Όχι, φαντάσου το. Γι' αυτό κόουτς, αν διαβάζεις τούτο το ταπεινό μπλογκ, κάνε τα κουμάντα σου να κερδίσουμε απόψε. Δεν θα το αντέξω!



.