Άφεριμ!

Δεύτερη ήττα για την Ισπανία, τέταρτη νίκη για την Τουρκία σήμερα το απόγευμα. Το παιχνίδι ήταν ντέρμπυ και πήγαινε πόντο πόντο, οι Ισπανοί είχαν στο χέρι την ευκαιρία να το πάρουν στην τελευταία επίθεση, αλλά αυτός ο μυστήριος ο Γιουλ αποφάσισε να γίνει ο ο Ήρωας του Αγώνα, και επιχείρησε ένα κολοκοτρωνέικο μπάσιμο μέσα στο λάκκο με τα κωλοδάχτυλα, στη ρακέτα δηλαδή με όλους τους Τούρκους ψηλούς μαζεμένους να τον περιμένουν. Φυσιολογικά έφαγε τα μούτρα του και το ματς πήγε στους γείτονες. Συμπεράσματα:

α) Η Τουρκία είναι πολύ δυνατή φέτος και έχει κατέβει με τσαμπουκά και με το μάτι να γυαλίζει για διάκριση. Ψηλά κορμιά έχει, σουτέρ έχει, στο ξύλο αντέχει, και γενικά είναι να τη φοβάσαι. Το κακό κουσούρι των Τούρκων είναι ότι ορισμένοι εξ αυτών έχουν την τάση να κάνουν αψυχολόγητα σουτ από του Κουτρούλη το γάμο, θέλοντας προφανώς να παραστήσουν τους δερβίσηδες, τα οποία συνήθως καταλήγουν στα σίδερα. Επίσης, έχω την εντύπωση ότι αν κάποιος αντίπαλος καταφέρει να τους τρέξει ανεβάζοντας το παιχνίδι μία ταχύτητα πάνω, οι Τούρκοι θα κλατάρουν. Δεν είναι και τόσο εύκολο βέβαια...

β) Η Ισπανία, από την άλλη, φαίνεται ότι έχει πιο σοβαρό πρόβλημα απ' όσο πιστεύαμε στην αρχή. Δεν είναι μόνο θέμα μπλαζέ διάθεσης, δηλαδή, μάλλον είναι και αγωνιστικό: ο Καλντερόν λείπει πολύ, και μολονότι ο Ρούμπιο δεν είναι καθόλου κακός πλέη-μέηκερ η ομάδα φαίνεται να παίζει χωρίς εγκέφαλο. Επίσης, με την Τουρκία φάνηκε να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στο σκληρό physical game, παρόλο που οι μισοί Ισπανοί παίζουν στο ΝΒΑ και λογικά θα έπρεπε να έχουν συνηθίσει στο ξύλο -στην τελική δεν είναι και τίποτα κιουρίες. Επιπλέον, ο Σκαριόλο δείχνει να μην εμπιστεύεται το βάθος του πάγκου του -σήμερα δεν έβαλε καθόλου τον Καμπέθας και τον Κλάμπερ, ενώ ο Μουμπρού έπαιξε μόνο 5 λεπτά. Πράγμα που σημαίνει ότι οι ταλαιπωρημένοι βασικοί παίζουν πολύ και δεν ξεκουράζονται όσο θα ήθελαν.

Το χειρότερο για την Ισπανία όμως είναι ότι έχει χάσει το ψυχολογικό πλεονέκτημα που είχε πριν από το τουρνουά. Εκεί που όλοι την θεωρούσαν σχεδόν ανίκητη, πλέον βλέπουν ότι μπορούν να τη χτυπήσουν και να την κερδίσουν -εδώ παραλίγο να τα καταφέρουν οι Εγγλέζοι! Δεν είναι περίεργο, ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η φουρνιά των Ισπανών, όπως και η αντίστοιχη δική μας, εδώ και πέντε-έξι καλοκαίρια παίζει συνεχώς σε μεγάλα τουρνουά και μάλιστα στο υψηλότερο επίπεδο. Είναι φυσιολογικό κάποια στιγμή να κουραστούν, να ξεφουσκώσουν, να βαρεθούν βρε αδερφέ. Το κακό είναι ότι τους πήραν χαμπάρι οι άλλοι, και τους την έχουν στημένη. Προμπλέμα, αμίγκος...

Τούτων λεχθέντων, προσωπικά θα προτιμούσα να μην τους βρούμε μπροστά μας στα προημιτελικά. Πράγμα που καθόλου δεν αποκλείεται, έτσι όπως κυλάει το τουρνουά...


.