Αριθμολαγνεία

Το χτεσινό πρόγραμμα του τουρνουά δεν περιελάμβανε αγωνιστική δράση, αφού η μέρα ήταν αφιερωμένη σε χαλάρωμα, χαλάουα και εκτελούνται μεταφοραί-μετακομίσεις από πολωνικό θέρετρο σε πολωνικό θέρετο. Πληροφορίες που αναφέρουν ότι ο Καζλάουσκας κάλεσε στο ξενοδοχείο τρεις ορθόδοξους παπάδες κι άλλους τρεις καθολικούς, να κάνουν ευχέλαιο μη σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και τραυματιστεί κανένας γκαρντ, ελέγχονται ως ανακριβείς.

Ελλείψει παιχνιδιών, το λοιπόν, ήταν μια καλή ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά στα στατιστικά της διοργάνωσης. Τα οποία στατιστικά, ναι μεν μετά το τουρνουά δεν θα τα θυμάται κανένας, αλλά κατά τη διάρκεια έχουν ένα κάποιο ενδιαφέρον, στο βαθμό που μπορεί να τσεκάρει κανείς αν τεκμηριώνουν την αγωνιστική παρουσία της ομάδας στο γήπεδο.

Τι βλέπουμε λοιπόν; Ότι:

α) Η Εθνική μας ομάδα φιγουράρει πρώτη στον πίνακα με την καλύτερη επίθεση, με Μ.Ο. κάτι λιγότερο από 90 πόντους/αγώνα. Πρωτοφανές, νομίζω. Επίσης είναι πρώτη σε ευστοχία στα σουτ εντός παιδιάς συνολικά και στα δίποντα ειδικότερα, και τρίτη στα τρίποντα πίσω από Βρετανούς (εεε;) και Τούρκους. Ναι, αλλά στις βολές; Χμμ, εκεί έχουμε όντως ένα θεματάκι, με ποσοστό 74,4 %, που σημαίνει χοντρικά 7 πεταμένες βολές ανά παιχνίδι (στις 27 που σουτάρουμε ανά Μ.Ο.). Μαντέψτε όμως: οι άλλοι είναι χειρότεροι από μας! Πράγματι, στον σχετικό πίνακα έχουμε μπροστά μας μόνο Τούρκους και Σλοβένους, ενώ οι μισές ομάδες του τουρνουά σουτάρουν με ποσοστά κάτω από 70 %. Χειρότεροι όλων οι Γάλλοι, που με το ζόρι βάζουν τις μισές. Ο Τζον Κόρφας θα τραβούσε τα μαλλιά του απ' τη ρίζα. Επίσης η Εθνική μας είναι δεύτερη στις ασίστ πίσω από τους Πολωνούς.
Στον επιθετικό τομέα, τα στραβά μας είναι δύο: τα επιθετικά ριμπάουντ (σε σύνολο 67 χαμένων σουτ έχουμε μαζέψει μόλις 16 σκουπίδια) και τα λάθη (σχεδόν 15 ανά ματς). Θέλουν και τα δύο προσοχή, εκτός πια κι αν συνεχίσουμε σε όλο το τουρνουά να έχουμε τόσο ψηλά ποσοστά ευστοχίας.

β) Στα μετόπισθεν: Τρίτη καλύτερη άμυνα πίσω από Γαλλία και Σερβία, πρώτοι στα αμυντικά ριμπάουντ, πρώτοι στα κλεψίματα (η κληρονομιά του Διαμαντίδη!). Είναι ενδιαφέρον ότι, σε σύνολο 100 άστοχων σουτ των αντιπάλων μας έχουμε μαζέψει 84 ριμπάουντ, άρα έχουμε επιτρέψει μόνο 16 επιθετικά (ίσως 2-3 περισσότερα, από βολές). Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι έχουμε επιτρέψει στους αντιπάλους μας μόνο 42,2 % ποσοστό ευστοχίας, και τους υποχρεώνουμε σε 15 λάθη ανά παιχνίδι. Μόνο στις τάπες δεν τα πάμε καλά φέτος.

Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι όλες αυτές οι στατιστικές πρωτιές της ομάδας δεν συνοδεύονται από αντίστοιχες ατομικές διακρίσεις των παικτών. Στις πρώτες δεκάδες του τουρνουά δεν έχουμε εκπρόσωπο ούτε στο σκοράρισμα, ούτε στις ασίστ, ούτε στα κλειψίματα. Μόνο ο Μπουρούσης είναι μέσα, στον πίνακα με τους καλύτερους ριμπάουντερ. ....Χμμμ... Ναι... Και ο Σπανούλης: πρώτος στα λάθη :(
Επίσης ο χρόνος συμμετοχής μοιράζεται συμμετρικά: πάνω από 25 λεπτά ανά παιχνίδι παίζουν μόνο ο Σπανούλης κι ο Μπουρούσης, αλλά ο τελευταίος ξεκουράστηκε ένα ολόκληρο ματς.

Με δυο λόγια, η στατιστική εικόνα της Εθνικής επιβεβαιώνει αυτά που βλέπουμε μέχρις ώρας στο παρκέ: ομαδική δουλειά τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση, μοίρασμα του χρόνου συμμετοχής, και παίκτες που προσφέρουν ο καθένας το κατιτίς του, χωρίς να υπάρχει κάποιος που αναλαμβάνει όλη τη δουλειά σε οποιονδήποτε τομέα. Στον αντίποδα, επιβεβαιώνει και τα σημεία όπου θέλουμε βελτίωση, όπως τα λάθη.

Και μερικά ακόμη ενδιαφέροντα στοιχεία από τους πίνακες:

• Δύο από τις προσεχείς μας αντιπάλους, Γερμανία και Γαλλία, έχουν τις χειρότερες επιθέσεις από τις ομάδες που συνεχίζουν. Επίσης είναι και από τις πιο άστοχες συνολικά εντός παιδιάς (οι Γάλλοι ειδικά είναι γενικώς από τους πιο άστοχους σε κάθε κατηγορία).

• Τις πιο πολλές ελεύθερες βολές τις σουτάρουν οι Ισπανοί (χμμμ), πάνω από 35 ανά ματς (ξανά χμμμ...). Αλλά πετάνε στο σίδερο μία στις τρεις. Μήπως, μήπως λέω, τους παίζουν λιγουλάκι, αχεμ, προσεκτικά οι διαιτητές (σχεδόν 30 φάουλ ανά ματς κερδίζουν);

• Τα πιο πολλά σουτ στο τουρνουά τα κάναν... οι Βούλγαροι (προφανώς, στο γάμο του καραγκιόζη).

• Οι Γερμανοί επιτρέπουν στον αντίπαλο τα λιγότερα σουτ και ρίχνουν το περισσότερο ξύλο (πάνω από 30 φάουλ ανά παιχνίδι), ενώ οι Γάλλοι υποχρεώνουν τους αντιπάλους τους στα χαμηλότερα ποσοστά ευστοχίας. Με άλλα λόγια, έχουμε μπροστά μας δύο αντιπάλους με τάση προς το καταστροφικό μπάσκετ.

Αυτά. Να πω τη μαύρη αλήθεια μου, τα βαρέθηκα κιόλας τα νούμερα, απαπά δεν το ξανακάνω.


.