Αρχίζει το ματς!

Ο χασοδίκης αισθάνεται βαθύτατα δικαιωμένος για τις προβλέψεις του (νίκες Σλοβενίας, Σερβίας, Ρωσίας, Κροατίας) και ταυτοχρόνως δηλώνει τη λύπη του που δεν πήγε να παίξει "Πάμε Στοίχημα", διότι οι καιροί είναι δύσκολοι, οι αγελάδες ισχνές, τα ζωνάρια σφιχτά, και καθόλου άσχημα δεν θα του έπεφτε μια έξτρα κονομησιά αυτές τις μέρες.

Τέλος πάντων, μέχρι εδώ ήταν τα προγνωστικά και τα κομπιουτεράκια, από σήμερα ξεκινάνε τα νοκ-άουτ παιχνίδια και το κοντέρ μηδενίζει. Μ' αυτό το μαλακισμένο σύστημα της διοργάνωσης, και pardon my french, παιδεύεσαι δέκα μέρες για να τα παίξεις όλα σε ένα βράδυ κι αν σου στραβώσει μετά τα βάζεις με την πουτάνα την κενωνία. Ξαναpardon my french.

Σήμερα λοιπόν κυρίες και κύριοι η παράστασις αρχίζει με το υπέροχον έργον Ρωσία-Σερβία, ντέρμπυ του σλαβικού έθνους και της ορθοδοξίας! Κι αυτό είναι πραγματικά ένα παιχνίδι για το οποίο δεν μπορεί να γίνει καμία πρόβλεψη, αφού οι δύο ομάδες δεν είναι δα και τέρατα σταθερότητας ούτε ξεχειλίζουν από εμπειρία. Ως εκ τούτου, όποιος βρεθεί στην καλύτερη βραδιά θα πάρει το εισιτήριο για την τετράδα και μπορεί να δούμε ο,τιδήποτε, από κλειστό ντέρμπυ με χαμηλό σκορ μέχρι αναρχικό παιχνίδι και στις δύο άκρες του γηπέδου (με τους προπονητές να τραβάνε τα μαλλιά τους) και μέχρι άνετη επικράτηση οποιουδήποτε από τους δύο. Ένα μικρό μειονέκτημα κουβαλάνε οι Σέρβοι, που έπαιζαν χτες και μάλιστα ζορίστηκαν με τους Λιθουανούς, πήρε τ' αυτί μου ότι χρειάστηκαν έξι απανωτά τρίποντα στο τέλος για να καθαρίσουν. Από την άλλη, όμως, νέα παιδιά είναι και βράζει το αίμα τους, οπότε δεν πιστεύω να τους πολυφανεί η κούραση. Αυτό μπορεί κάλλιστα να προκύψει το ομορφότερο ντέρμπυ της όλης διοργάνωσης, αλλά μπορεί και να ξεφτίσει σε μια νευρική σούπα που θα εύχεται ο θεατής να τελειώσει να ησυχάσουμε. Για να δούμε.

My name is Gasol. Pau Gasol.

Το δεύτερο ματς της βραδιάς είναι το Γαλλία-Ισπανία, ή αλλέως, Πάρκερ εναντίον Γκασόλ (Πάου Γκασόλ, όχι το άλλο το κριάρι). Εδώ οι Ισπανοί, που χτες άστραψαν, βρόντηξαν και κατάπιαν αμάσητη την κακομοίρα την Πολωνία, έχουν όπως και να το κάνουμε ένα προβάδισμα, όσο κι αν θα είναι κι αυτοί λιγουλάκι αποκαμωμένοι από τα δύο απανωτά ματς σε δύο βράδια. Άλλωστε χτες ο Σκαριόλο θυμήθηκε να κοιτάξει και κατά την άκρη του πάγκου του, κι έτσι ξεκούρασε αρκετά τους βασικούς του για να τους έχει φρέσκους απόψε, στο μέτρο του δυνατού. Η Ισπανία πλεονεκτεί στο ότι, ενώ εκείνη διαθέτει παίκτες να πρήξουν τα σκώτια του Πάρκερ, οι Γάλλοι δεν διαθέτουν κανέναν που να μπορεί να παίξει στα ίσα τον Γκασόλ. Μόνο με συνεργασίες, παγίδες, αλληλοκαλύψεις και άλλα τέτοια παπατζιλίκια μπορούν κάτι να κάνουν, αλλά τότε θα αφήσουν ακάλυπτα σουτ στην περιφέρεια και ποιος είδε τον Ναβάρο και δεν τον φοβήθηκε (10/15 τρίποντα στα τελευταία δύο ματς);

Παρεμπιπτόντως, οι Γάλλοι ακόμα μουτζώνουν τον καημένο τον ΝτεΚολό, που έβαλε το τελευταίο σουτ με την Ελλάδα και τους έδωσε τη νίκη και την Ισπανία πεσκέσι. Του κρύβουν τις σαγιονάρες, φτύνουν στο φαΐ του και ο Πάρκερ, κάθε που τον πετυχαίνει στους διαδρόμους του ξενοδοχείου, του σκάει και μια σφαλιάρα για να μάθει. Άτιμη ζωή.

Απόψε οι Γάλλοι θα προσπαθήσουν να κρατήσουν το ματς σε χαμηλό τέμπο, το σκορ κάπου στους 60-65 πόντους, και να τα παίξουν όλα για όλα στο τελευταίο δίλεπτο ("δίνουμε την μπάλα στον Τόνι, πιάνουμε τις τέσσερις γωνίες και κάνουμε το σταυρό μας"). Οι Ισπανοί, ακριβώς το αντίθετο. Στο ημίχρονο θα έχουμε μια εικόνα προς τα πού πάει το ματς: αν οι Ισπανοί έχουν σκοράρει 40 πόντους (δύο πάνω, δύο κάτω, δεν έχει σημασία) θα έχουν γκράντε αβαντάζ. Αν είναι γύρω στους τριάντα, μπορεί και να γίνει ντέρμπυ.

Πάρε κόσμε πασατέμπο και στρώσου!


.