BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS »

15.9.09

Ανακεφαλαιώνοντας, ΙΙ

Το ρεζουμέ του φετινού Ευρωμπάσκετ είναι ότι υπάρχει μια περίεργη ιστορροπία: οι περισσότερες ομάδες κυμαίνονται χοντρικά ανάμεσα στο 6 και στο 8 στην απόδοσή τους. Σε μια καλή μέρα μπορούν να ανέβουν ίσαμε το 9, σε μια κακή μπορεί να πέσουν στο 5 ή στο 4. Ως εκ τούτου, δεν είναι καθόλου περίεργο που έχουμε συμπληρώσει πέντε αγωνιστικές κι ακόμα είμαστε με τα κομπιουτεράκια στα χέρια: μόνο η Λιθουανία φτιάχνει βαλίτσες, οι υπόλοιποι έντεκα έχουν όλοι αξιώσεις από τα ματς της τελευταίας αγωνιστικής, άλλοι για την πρόκριση και άλλοι για το πλασάρισμα.

Με τη σειρά που θα γίνουν τα παιχνίδια:

Ρωσία-ΠΓΔΜ

Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, οι Ρώσοι ακόμα ΔΕΝ έχουν σιγουρέψει την πρόκρισή τους. Αν χάσουν θα οδηγηθούν σε τριπλή ισοβαθμία με τους Ακατονόμαστους Γείτονες και μία εκ των Γερμανία και Κροατία, όπου οι μεν Γερμανοί τους πετάνε έξω, οι δε Κροάτες υπερέχουν (μέχρι στιγμής) στο goal average. Συνεπώς οι σύντροφοι θα παίξουν γερά με στόχο τη νίκη που τους βάζει σίγουρα στους 8 και ίσως στη δεύτερη θέση του Ε ομίλου. Κι οι γείτονες όμως, που όλοι τους είχαν για πεθαμένους μετά τις σφαλιάρες από Ελλάδα και Γαλλία, αφού καθάρισαν εύκολα τους Γερμανούς παίζουν το τελευταίο τους χαρτί για πρόκριση. Σίγουρα θα τα δώσουν όλα, αλλά μπορούν; Η λογική λέει όχι, και μετά τις παλικαρίσιες νίκες επί Κροατίας και Ελλάδας οι Ρώσοι είναι φαβορί.

Ελλάδα-Γαλλία

Εδώ ο νικητής παίρνει την πρώτη θέση στον όμιλο και πέφτει ψηλοκρεμαστός στο στόμα του ισπανικού λύκου! Τα πονηρά μυαλά σίγουρα θα σκέφτονται ότι ίσως κάποια από τις δύο ομάδες, ή και οι δύο, ενδεχομένως να μη χτυπήσουν πολύ δυνατά το παιχνίδι, οπότε μπορεί να δούμε ευτράπελα σκηνικά. Ιδίως οι Γάλλοι, που δεν μπορούν να πέσουν κάτω από τη δεύτερη θέση, δεν έχουν ιδιαίτερο λόγο να σκιστούν. Εμείς λίγο περισσότερο, γιατί αν πέσουμε στην τρίτη θέση παίζουμε προημιτελικό την Παρασκευή. Αλλά είναι και το ρημάδι το γόητρο στη μέση, οπότε προβλέπεται ντέρμπι.

Γερμανία-Κροατία

Ο θάνατός σου η ζωή μου, ή μάλλον όχι ακριβώς, αφού ο χαμένος μένει σίγουρα απ' έξω αλλά ο νικητής δεν μπαίνει σίγουρα μέσα. Δηλαδή, πάλι όχι ακριβώς: οι Γερμανοί αν κερδίσουν μπαίνουν σίγουρα στην οκτάδα, οι Κροάτες μπορεί και να μείνουν έξω, αναλόγως τι θα έχουν κάνει προηγουμένως οι Ρώσοι. Μπέρδεμα, εκτός κι αν δεν έχω καταλάβει σωστά τους κανόνες στην περίπτωση ισοβαθμίας. Αλλά και ποιος λέει ότι οι υπέυθυνοι των ομάδων τους έχουν καταλάβει καλύτερα; Τέλος πάντων, δεδομένου ότι ο χαμένος όπως και νά 'χει το πράγμα γυρίζει σπίτι του, θα παλέψουν και οι δύο για τη νίκη με τους Κροάτες να έχουν προβάδισμα λόγω καλύτερης ποιότητας ομάδας και πιο έμπειρων περιφερειακών.

Λιθουανία-Σερβία

Καλά, οι Λιθουανοί είναι που είναι πεθαμένοι, γίνεται και μεσημέρι το ματς, καλά σαράντα. Προβλέπεται άνετη επικράτηση των Σέρβων οι οποίοι πάνε για την τρίτη θέση στον όμιλο.

Πολωνία-Ισπανία

Οι Πολωνοί έχουν επιστρατεύσει όλες τις γριές τσιγγάνες του Λοτζ και τις έχουν αραδιάσει έξω από το ξενοδοχείο να κάνουν ξόρκια για να ματιάσουν τους Ισπανούς. Οι οποίοι από την πλευρά τους μένουν μακριά από τα παράθυρα μην τους πιάσει το κακό το μάτι, και κυκλοφορούν με γυαλιά ηλίου ακόμα και στην τουαλέτα. Επίσης έχουν φέρει Ισπανό μάγειρα και νερό από τα Πυρηναία, μην πάει και γίνει κανένα κακό με τα νερόβραστα πολωνικά πιάτα. Όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά. Οι οικοδεσπότες θα έχουν μαζί τους το γεμάτο γήπεδο και την ψυχολογία αυτού που δεν έχει τίποτα να χάσει, αλλά πολλά να κερδίσει. Προφανώς θα τα δώσουν όλα. Αλλά αν οι Ισπανοί παίξουν σαν Ισπανοί, τα "όλα" των Πολωνών δεν φτουράνε: μιλάμε για τουλάχιστον μία κλάση διαφορά δυναμικότητας, τόσο σε ατομικό ταλέντο όσο και σε ποιότητα συνόλου. Μη σου πω και δύο. Στο χέρι τους είναι να μη δώσουν δικαιώματα -αν δώσουν, θα το μετανιώσουν.

Τουρκία-Σλοβενία

Οι Τούρκοι πάνε αεράτοι και αήττητοι στο ντέρμπυ για την πρώτη θέση του ομίλου, αλλά οι Σλοβένοι είναι που καίγονται για τη νίκη ώστε να μη μπλέξουνε σε πιθανές ισοβαθμίες, διπλές ή τριπλές, και χρειαστούν κομπιουτεράκια και άλλα τέτοια μηχανίσματα του διαβόλου για να δουν αν κατατάσσαονται δεύτεροι ή τρίτοι. Προβλέπω να επικρατούν, one way or the other.


.

Μας πάτησε η αρκούδα

Εντάξει, είναι γνωστό ότι η ήττα φέρνει γκρίνια, αλλά τόση γκρίνια πια;

Διαβάζω στη χτεσινή Ελευθεροτυπία τον Συρίγο και τον Παπαδογιάννη και απορώ. Γράφει ας πούμε ο Συρίγος ότι η Εθνική μας τα έκανε μούσκεμα απέναντι στα "απομεινάρια της Ρωσίας" και διερωτώμαι ο αφελής: ένας ξένος δημοσιογράφος θα είχε άδικο αν χαρακτήριζε τη φετινή μας ομάδα ως "τα απομεινάρια της Ελλάδας"; Μήπως να βάλουμε κάτω τα ρόστερ των δύο ομάδων πέρσι και πρόπερσι, να δούμε πόσοι και ποιοι λείπουν του καθενός;

Πέρα απ' αυτό, όμως, ας παραδεχτούμε ότι το παιχνίδι με την Ρωσία ήταν ένα κακό παιχνίδι για την Εθνική μας. Δεν είπε κανείς το αντίθετο. Αλλά για να το σκεφτούμε λίγο, για να δούμε δηλαδή γιατί αυτή η εμφάνιση ήταν τόσο κακή, και πόσο κακή ήταν στην πραγματικότητα.

Ποια ήταν τα προβλήματα της Εθνικής προχτές; Πρώτον, η αδυναμία στα αμυντικά ριμπάουντ, κυρίως στο πρώτο ημίχρονο. Πράγματι, οι παίχτες μας έδειχναν να έχουν ξεχάσει τι είναι το μπλοκ-άουτ, με αποτέλεσμα οι Ρώσοι να ανανεώνουν τις επιθέσεις τους με χαρακτηριστική ευκολία. Δεύτερον, η αφλογιστία απέναντι στην άμυνα ζώνης των Ρώσων. Και τρίτον, οι χαμένες ελεύθερες βολές (11 στο σύνολο).

Αν κοιτάξουμε όμως λίγο πιο προσεκτικά το ματς, θα δούμε ότι η Εθνική μας δεν έπαιξε κακή άμυνα ούτε καν στο πρώτο ημίχρονο. Σε γενικές γραμμές δεν έδωσε εύκολα σουτ στους Ρώσους, και συχνά τους ανάγκασε να κάνουν τις προσπάθειές τους στο τέλος των 24'' και με όχι ιδιαίτερα καλές προϋποθέσεις. Το πρόβλημα ήταν στα ριμπάουντ: όταν επιτρέπεις στους Ρώσους να κάνουν και δεύτερη (και τρίτη, και τέταρτη μερικές φορές) προσπάθεια, ε, Ρώσοι είναι, κάποια στιγμή θα στο βάλουν. Σε κάθε περίπτωση, το ότι έχουμε ένα θέμα με τα ριμπάουντ ήταν γνωστό εκ των προτέρων.

Εξίσου γνωστό και χρόνιο είναι το πρόβλημα απέναντι στις άμυνες ζώνης. Η ομάδα μας έχει πολλούς παίκτες με αξιοπρεπές έως καλό μακρινό σουτ, αλλά δεν έχει και δεν είχε ποτέ τα τελευταία χρόνια έναν σουτέρ-δολοφόνο, από αυτούς που μπορούν να ξεχαρβαλώσουν μια ζώνη μέσα σε τρεις επιθέσεις. Τι να κάνουμε, έτσι είναι τα πράγματα. Προχτές δεν παίξαμε και τόσο άσχημα απέναντι στη ζώνη πάντως: και η μπάλα ακούμπησε στη ρακέτα, και η κυκλοφορία στην περιφέρεια ήταν αρκετά καλή, και σουτ βγήκαν με καλές προϋποθέσεις. Αλλά δεν μπήκαν -κι αυτό μέσα στο παιχνίδι είναι. Ας πούμε, στο τελευταίο δεκάλεπτο δύο φορές βγήκε ο Ζήσης αμαρκάριστος στο τρίποντο, κι έστειλε και τα δύο σουτ στα σίδερα. Να τον κρεμάσουμε; Όσο για τις βολές, να μην τα ξαναλέμε.

Θέλω να πω ότι η ήττα της Εθνικής προέκυψε από προβλήματα της ομάδας που ήταν γνωστά και ήταν φυσιολογικό κάποια στιγμή να εκδηλωθούν σε βαρύτερη μορφή. Αλλά, πριν ρίξουμε το ανάθεμα, ας δούμε λίγο και τα θετικά: όπως την άμυνα του τρίτου δεκαλέπτου, που μόλις έλυσε το θέμα του ριμπάουντ άφησε τους Ρώσους στο μηδέν για επτά ολόκληρα λεπτά. Όπως τα 16 επιθετικά ριμπάουντ, και τα 42 σύνολο, ίσα με τους Ρώσους, παρά το χάλι του πρώτου ημιχρόνου. Όπως κυρίως το γεγονός ότι η ομάδα κατάφερε, σε ένα κλειστό παιχνίδι των 65 πόντων και χωρίς να μπορέσει να τρέξει, κατάφερε λέω να γυρίσει δύο φορές από το -10 και να παίξει τη νίκη στο τελευταίο σουτ. Ε, νομίζω ότι αυτό τουλάχιστον δείχνει χαρακτήρα και όχι έλλειψη προσωπικότητας, που λέει ο Παπαδογιάννης.

Σε τελική ανάλυση, δεν γίναμε ξαφνικά η ανίκητη υπερομάδα, ούτε και ήμασταν ποτέ τέτοια. Ούτε και υπάρχει τέτοια στο φετινό Ευρωμπάσκετ. Αλλά θα υπενθυμίσω ότι πρόπερσι, στην Ισπανία, η Εθνική μας ακόμα κι όταν κέρδιζε έπαιζε εκνευριστικό, κακό μπάσκετ, που σιχαινόσουν να το βλέπεις. Φέτος, ακόμα κι όταν χάνει, παίζει τουλάχιστον αξιοπρεπώς. Τι προτιμάμε;


.