BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS »

11.9.09

Σιγά τα αίματα!

Αυτά τα παληκάρια στην ΕΡΤ που παρουσιάζουν την εκπομπή για το Ευρωμπάσκετ με τον ελαφρώς ηλίθιο και άνευ φαντασίας τίτλο "Ευρωμπασκετούπολη" (λες και θα βγει ο Μίκυ Μάους με τον Γκούφυ να κάνουν διαγωνισμό καρφωμάτων), μου είναι γενικώς πολύ συμπαθή και τα χαίρομαι γιατί φαίνεται ότι το αγαπάνε στ' αλήθεια το άθλημα. Νομίζω όμως ότι έχουν την τάση να γίνονται κομματάκι υπερβολικοί ώρες-ώρες.

Τους είδα λίγο χτες το βράδυ, ας πούμε, να κάνουν ένα preview του σημερινού ματς με τους Γερμανούς. Και δώσ' του πόσο σκληρή ομάδα είναι η Γερμανία, και δώσ' του η ομάδα του προπονητή, και το βλέμμα του Μπάουερμαν που είναι πονηρό, και πόσο διασκεδάζουν χωρίς τον Νοβίτσκι, και πόσο άγνωστη και απρόβλεπτη ομάδα γίνανε χωρίς τον σούπερ-σταρ των Μάβερικς, και να προσέξουμε, και να κάνουμε και να ράνουμε...


Σιγά ρε παιδιά! Είπαμε, να μην πάρουμε ψηλά τον αμανέ και φουσκώσουν τα μυαλά μας, αλλά μη φτάνουμε και στο άλλο άκρο να φοβόμαστε και τον ίσκιο μας, έτσι; Άγνωστη η Γερμανία; Μα καλά, μ' αυτούς δεν παίζουμε κάθε καλοκαίρι εδώ και τέσσερα-πέντε χρόνια, και κάθε φορά τους κάνουμε άλογα; Οι ίδιοι γκαρντ δεν παίζουν φέτος, που πέρισυ τους κάνανε οι δικοί μας ζον-πρες με παγίδες σε όλο το γήπεδο και δεν μπορούσαν να περάσουν τη σέντρα; Κι ο γερο-Φέμερλινγκ, δεν είναι το ίδιο τηλεγραφόξυλο με τις κάλτσες-ζαρτιέρες που έπαιζε τρίτη αλλαγή στους ψηλούς του Παναθηναϊκού;

Μην τρελαθούμε κιόλας, η Νατσιοναλμανσάφτ είναι ό,τι ήταν και πέρισυ και πρόπερσι: ένα μέτριο σύνολο με ψηλά και δυνατά κορμιά, χωρίς πολύ ταλέντο, πειθαρχημένοι και σοβαροί σαν καλοί Γερμανοί, αλλά μονοδιάστατοι και με περιορισμένες δυνατότητες. Κι αν μέχρι πέρισυ υπήρχε ο Νοβίτσκι, που ήταν ο αστάθμητος παράγων και μπορούσε να τινάξει οποιοδήποτε ματς στον αέρα με τις εμπνεύσεις του και το πολύπλευρο ταλέντο του, φέτος δεν υπάρχει ούτε αυτός ούτε κανένας αντίστοιχος. Μα, σου λέει, αυτός ο Μπέντσινγκ είναι ο επόμενος Νοβίτσκι! Ε και; Δηλαδή αν αύριο παίξει η Μπαρτσελόνα με τον Παναθηναϊκό, θα φοβηθεί επειδή ο Νίνης είναι ο νέος Μέσι; Ε δεν πιστεύω...

Βεβαίως, η μπάλα είναι στρογγυλή και όλα μπορεί να συμβούν σε ένα οποιοδήποτε παιχνίδι, αλλά αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και αντικειμενικοί θα πρέπει να δεχτούμε ότι, στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο του τουρνουά και με δεδομένη την αγωνιστική εικόνα τόσο τη δική μας όσο και των άλλων ομάδων, αυτοί που πρέπει να στενοχωριούνται για τα παιχνίδια με τους Έλληνες είναι οι προσεχείς αντίπαλοί μας στον Ε όμιλο και όχι εμείς. Εμάς μας φτάνει να παίξουμε το παιχνίδι μας, οι άλλοι είναι που πρέπει να κοιτάξουν πώς θα μας βάλουν τρικλοποδιά. Εμείς έχουμε καιρό να σπαζοκεφαλιάσουμε αργότερα, όταν πάμε στα νοκ-άουτ, νομίζω;


.

Αριθμολαγνεία

Το χτεσινό πρόγραμμα του τουρνουά δεν περιελάμβανε αγωνιστική δράση, αφού η μέρα ήταν αφιερωμένη σε χαλάρωμα, χαλάουα και εκτελούνται μεταφοραί-μετακομίσεις από πολωνικό θέρετρο σε πολωνικό θέρετο. Πληροφορίες που αναφέρουν ότι ο Καζλάουσκας κάλεσε στο ξενοδοχείο τρεις ορθόδοξους παπάδες κι άλλους τρεις καθολικούς, να κάνουν ευχέλαιο μη σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και τραυματιστεί κανένας γκαρντ, ελέγχονται ως ανακριβείς.

Ελλείψει παιχνιδιών, το λοιπόν, ήταν μια καλή ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά στα στατιστικά της διοργάνωσης. Τα οποία στατιστικά, ναι μεν μετά το τουρνουά δεν θα τα θυμάται κανένας, αλλά κατά τη διάρκεια έχουν ένα κάποιο ενδιαφέρον, στο βαθμό που μπορεί να τσεκάρει κανείς αν τεκμηριώνουν την αγωνιστική παρουσία της ομάδας στο γήπεδο.

Τι βλέπουμε λοιπόν; Ότι:

α) Η Εθνική μας ομάδα φιγουράρει πρώτη στον πίνακα με την καλύτερη επίθεση, με Μ.Ο. κάτι λιγότερο από 90 πόντους/αγώνα. Πρωτοφανές, νομίζω. Επίσης είναι πρώτη σε ευστοχία στα σουτ εντός παιδιάς συνολικά και στα δίποντα ειδικότερα, και τρίτη στα τρίποντα πίσω από Βρετανούς (εεε;) και Τούρκους. Ναι, αλλά στις βολές; Χμμ, εκεί έχουμε όντως ένα θεματάκι, με ποσοστό 74,4 %, που σημαίνει χοντρικά 7 πεταμένες βολές ανά παιχνίδι (στις 27 που σουτάρουμε ανά Μ.Ο.). Μαντέψτε όμως: οι άλλοι είναι χειρότεροι από μας! Πράγματι, στον σχετικό πίνακα έχουμε μπροστά μας μόνο Τούρκους και Σλοβένους, ενώ οι μισές ομάδες του τουρνουά σουτάρουν με ποσοστά κάτω από 70 %. Χειρότεροι όλων οι Γάλλοι, που με το ζόρι βάζουν τις μισές. Ο Τζον Κόρφας θα τραβούσε τα μαλλιά του απ' τη ρίζα. Επίσης η Εθνική μας είναι δεύτερη στις ασίστ πίσω από τους Πολωνούς.
Στον επιθετικό τομέα, τα στραβά μας είναι δύο: τα επιθετικά ριμπάουντ (σε σύνολο 67 χαμένων σουτ έχουμε μαζέψει μόλις 16 σκουπίδια) και τα λάθη (σχεδόν 15 ανά ματς). Θέλουν και τα δύο προσοχή, εκτός πια κι αν συνεχίσουμε σε όλο το τουρνουά να έχουμε τόσο ψηλά ποσοστά ευστοχίας.

β) Στα μετόπισθεν: Τρίτη καλύτερη άμυνα πίσω από Γαλλία και Σερβία, πρώτοι στα αμυντικά ριμπάουντ, πρώτοι στα κλεψίματα (η κληρονομιά του Διαμαντίδη!). Είναι ενδιαφέρον ότι, σε σύνολο 100 άστοχων σουτ των αντιπάλων μας έχουμε μαζέψει 84 ριμπάουντ, άρα έχουμε επιτρέψει μόνο 16 επιθετικά (ίσως 2-3 περισσότερα, από βολές). Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι έχουμε επιτρέψει στους αντιπάλους μας μόνο 42,2 % ποσοστό ευστοχίας, και τους υποχρεώνουμε σε 15 λάθη ανά παιχνίδι. Μόνο στις τάπες δεν τα πάμε καλά φέτος.

Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι όλες αυτές οι στατιστικές πρωτιές της ομάδας δεν συνοδεύονται από αντίστοιχες ατομικές διακρίσεις των παικτών. Στις πρώτες δεκάδες του τουρνουά δεν έχουμε εκπρόσωπο ούτε στο σκοράρισμα, ούτε στις ασίστ, ούτε στα κλειψίματα. Μόνο ο Μπουρούσης είναι μέσα, στον πίνακα με τους καλύτερους ριμπάουντερ. ....Χμμμ... Ναι... Και ο Σπανούλης: πρώτος στα λάθη :(
Επίσης ο χρόνος συμμετοχής μοιράζεται συμμετρικά: πάνω από 25 λεπτά ανά παιχνίδι παίζουν μόνο ο Σπανούλης κι ο Μπουρούσης, αλλά ο τελευταίος ξεκουράστηκε ένα ολόκληρο ματς.

Με δυο λόγια, η στατιστική εικόνα της Εθνικής επιβεβαιώνει αυτά που βλέπουμε μέχρις ώρας στο παρκέ: ομαδική δουλειά τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση, μοίρασμα του χρόνου συμμετοχής, και παίκτες που προσφέρουν ο καθένας το κατιτίς του, χωρίς να υπάρχει κάποιος που αναλαμβάνει όλη τη δουλειά σε οποιονδήποτε τομέα. Στον αντίποδα, επιβεβαιώνει και τα σημεία όπου θέλουμε βελτίωση, όπως τα λάθη.

Και μερικά ακόμη ενδιαφέροντα στοιχεία από τους πίνακες:

  • Δύο από τις προσεχείς μας αντιπάλους, Γερμανία και Γαλλία, έχουν τις χειρότερες επιθέσεις από τις ομάδες που συνεχίζουν. Επίσης είναι και από τις πιο άστοχες συνολικά εντός παιδιάς (οι Γάλλοι ειδικά είναι γενικώς από τους πιο άστοχους σε κάθε κατηγορία).

  • Τις πιο πολλές ελεύθερες βολές τις σουτάρουν οι Ισπανοί (χμμμ), πάνω από 35 ανά ματς (ξανά χμμμ...). Αλλά πετάνε στο σίδερο μία στις τρεις. Μήπως, μήπως λέω, τους παίζουν λιγουλάκι, αχεμ, προσεκτικά οι διαιτητές (σχεδόν 30 φάουλ ανά ματς κερδίζουν);

  • Τα πιο πολλά σουτ στο τουρνουά τα κάναν... οι Βούλγαροι (προφανώς, στο γάμο του καραγκιόζη).

  • Οι Γερμανοί επιτρέπουν στον αντίπαλο τα λιγότερα σουτ και ρίχνουν το περισσότερο ξύλο (πάνω από 30 φάουλ ανά παιχνίδι), ενώ οι Γάλλοι υποχρεώνουν τους αντιπάλους τους στα χαμηλότερα ποσοστά ευστοχίας. Με άλλα λόγια, έχουμε μπροστά μας δύο αντιπάλους με τάση προς το καταστροφικό μπάσκετ.

Αυτά. Να πω τη μαύρη αλήθεια μου, τα βαρέθηκα κιόλας τα νούμερα, απαπά δεν το ξανακάνω.


.