BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS »

9.9.09

Άσμα ηρωικό και πένθιμο...

...για τον χαμένο σμολ-φόργουορντ της πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Μπορεί να φταίει η γλυκιά φθινοπωρινή δροσούλα, που όσο νά 'ναι τις πρώτες απογευματινές ώρες σου φέρνει μια ελαφριά νύστα. Μπορεί να φταίγανε οι γίγαντες που μαγείρεψε η καλή μου σήμερα, και που ήταν λιγουλάκι παραβρασμένοι. Μπορεί να φταίει και η πάντοτε εκνευριστική φωνούλα του Χατζηγεωργίου από την τιβί. Ό,τι κι αν φταίει, το παιχνίδι της Κροατίας με την Ακατονόμαστη Γείτονα μου έφερε βαθιά, πολύ βαθιά χασμουρητά. Ευτυχώς που τέλειωσε δηλαδή, πριν προλάβει να με πάρει ο ύπνος.

Ποιος να το φανταζόταν ότι δύο ομάδες-παραφυάδες της άλλοτε μεγάλης των πλάβι σχολής θα μπορούσαν να παίξουν τόσο βαρετό μπάσκετ. Μα τόσο πολύ; Τόσο. Αφού κάποια στιγμή παράτησα το ματς και άρχισα να λύνω σουντόκου. Στο πρώτο ημίχρονο οι Κροάτες αμολάγαν αετό, και ο γερο-Στεφάνοφ τραβούσε κουπί για τους Σκοπιανούς, που πήγαν στα αποδυτήρια με +14. Στο τρίτο δεκάλεπτο οι Κροάτες ξεκίνησαν με ένα 12-0, αλλά κάπου εκεί ο Ούκιτς άρχισε τις παλαβομάρες και ο Ρέπεσα τον τράβηξε στον πάγκο, ρίχνοντας μέσα τον Πλάνινιτς.

Παρένθεση: κάποτε ο αείμνηστος Ντράζεν ο Μέγας σκούπιζε πάγκους στο NBA, και έφτυσε αίμα μέχρι να καθιερωθεί. Αυτουνού του Ούκιτς, τι του βρήκαν οι Αμερικάνοι ήθελα νά 'ξερα... Μάλλον έχουν πέσει τα στάνταρ.

Τέλος πάντων, ευτυχώς που ο Πλάνινιτς πρόσθεσε λίγο αλατοπίπερο στο ματς με τις εμπνεύσεις του και μας γλίτωσε κάπως από την υπνηλία. Οι Σκοπιανοί έμειναν από μπεντζίνα, οι Κροάτες ξεμπούκωσαν, έφκιασαν διαφορά και το παιχνίδι (ο θεός να το κάνει...) κύλησε μέχρι το τελικό 81-71 υπέρ της Κροατίας. Και εις άλλα με υγεία.

Χάιλάιτ του παιχνιδιού, ένα κόλπο που στήσανε οι Σκοπιανοί κάπου στα μισά του τρίτου δεκαλέπτου, με επαναφορά από πλάγια-παύλα-σέντρα μέσα στο ζωγραφιστό-παύλα- άλευ-ουπ-παύλα-κάρφωμα του Πέρο Άντιτς, σε μια στιγμή που οι Κροάτες μάλλον χάζευαν τα κωλαράκια των τσιρλίντερ. Άλλο αξιοσημείωτο, ουδέν, και όσοι είδαν το παιχνίδι μάλλον το έχουν ήδη ξεχάσει.

Στο μεταξύ στο Γκντάνσκ (ωραίο όνομα, εύηχο) οι Γαλλοί νικησάν και τους Ρωσούς και περνάνε στην επόμενη φάση με 4 βαθιμούς, επικεφαλής του Ε' ομίλου μαζί μας. Οι Ρώσοι περνάνε επίσης, έστω και στο goal-average -αν δεν κάνω λάθος στα κουκιά-, ενώ οι Λετονοί θέλουν νίκη επί των Γερμανών με διαφορά 9 πόντων ή μεγαλύτερη για να περάσουν εις βάρος τους. Σκασίλα μας, εδώ που τα λέμε...


.

Ανακεφαλαιώνοντας...

Τρίτη μέρα της διοργάνωσης σήμερα, και για να δούμε λίγο πού βρισκόμαστε:

Α' όμιλος

Ο δικός μας, και ο πιο ξεκαθαρισμένος. Ανεξαρτήτως του σημερινού αποτελέσματος, η Ελλάδα περνάει στην επόμενη φάση με 4 βαθμούς προίκα και το Ισραήλ πάει σπίτι του. Κροατία και Ομάδα-χωρίς-Όνομα-αλλά-με-άσπρο-σεντονάκι-της-ΕΡΤ περνάνε σίγουρα επίσης, ο νικητής του αποψινού μεταξύ τους ματς με 3 βαθμούς και ο χαμένος με 2.

Β' Όμιλος

Έχουν ήδη προκριθεί οι Γάλλοι, ενώ οι υπόλοιποι παραμένουν στον ντορό. Με την πλάτη στον τοίχο παίζουν οι Λετονοί, που θέλουν οπωσδήποτε νίκη επί των Γερμανών για να προκριθούν. Πιθανόν να χρειαστούν και διαφορά, αλλά τουλάχιστον θα το ξέρουν πριν το παιχνίδι, μια που οι Ρώσοι παίζουν πρώτοι. Οι νταβάριτσι και τα πάντσερ θέλουν νίκη για σιγουριά, αλλά κι αν χάσουν έχουν πιθανότητες στην τριπλή ισοβαθμία, όπου οι Ρώσοι έχουν ένα κάποιο προβάδισμα. Μπέρδεμα. Εμάς μας συμφέρει σε κάθε περίπτωση νίκη της Ρωσίας επί της Γαλλίας, όχι για λόγους κοινής ορθόδοξης πίστης, αλλα για να μην πάρει καμία ομάδα μαζί της 4 βαθμούς στον επόμενο όμιλο όπου θα είμαστε παρέα.

Γ' Όμιλος

Από τη Βαρσοβία θα πάνε σίγουρα στο Λοτζ οι Σλοβένοι, που φαίνονται αγριεμένοι. Αν οι Ισπανοί καταφέρουν να τους βάλουν κάτω, σιγουρεύουν κι αυτοί την πρόκρισή τους. Αν όχι, θα μείνουν στο γήπεδο να τρώνε τα νύχια τους και να δουν το Σερβία-Βρετανία, χωρίς να ξέρουν τι να ευχηθούν: με νίκη των Σέρβων περνάνε μαζί τους, έστω και με μόνο 2 βαθμούς. Με νίκη των Βρετανών βγαίνουν τα κομπιουτεράκια και μετράνε πόντους και διαφορές. Ντροπής πράματα. Προβλέπω πάντως οι συμπαθείς κατά τα άλλα Βρετανοί να επιστρέφουν στο νησί τους, όπως είναι και το λογικό και προβλεπόμενο.

Δ' Όμιλος

Και στο Βρότσλαβ τα πράγματα είναι αρκούντως ξεκάθαρα. Τουρκία και Πολωνία έχουν από δύο νίκες και κλεισμένα εισιτήρια για την επόμενη φάση. Παίζουν μεταξύ τους απόψε για το ονόρε και για τον έναν επιπλέον βαθμό στην αφετηρία του 6ου ομίλου. Η δε Λιθουανία θα παλέψει για την πρόκρισή της (ποιος να τό 'λεγε!) απέναντι στην τρομερή και φοβερή (...αποσιωπητικά. Πολλά) Βουλγαρία, σ' ένα ματς χωρίς αύριο κι όλα τα σχετικά κλισέ. Θέλουν νίκη και μόνο νίκη, λογικά θα την πετύχουν, αλλά και το χέρι μου στη φωτιά δεν το βάζω.

Ες αύριον.


.

Κάποιος να ξυπνήσει τους ταύρους!

Χτες το βράδυ γύρισα σπίτι κατά τις 10:30, κι έβαλα να δω το Ισπανία-Βρετανία, χωρίς πολλή όρεξη είναι η αλήθεια. Το έπιασα κάπου στο ημίχρονο, με το σκορ στο 44-35 -όχι και περίπατος, αλλά σιγά τώρα μην μασήσουν οι Ισπανοί με τους Εγγλέζους. Μετά όμως άρχισε να αποκτά ενδιαφέρον το ματσάκι.

Μου φαίνεται ότι οι συμπέθεροι τό 'χουν πάρει λίγο στραβά το πράμα. Χτες βράδυ ήταν τόσο μπλαζέ, που έδιναν την εντύπωση ότι κάνουν φοβερή αγγαρεία που παίζουν στα προκριματικά: σαν να πιστεύουν ότι θα έπρεπε να πάνε απευθείας στα ημιτελικά και να περιμένουν τους υπόλοιπους. Δεν είναι έτσι όμως, και το προχτεσινό κάζο από τους Σέρβους δεν φαίνεται να τους έβαλε μυαλό.

Τραγελαφικά πράγματα έκαναν ψες οι Ίβηρες. Χαζά λάθη, άμυνα-περιβόλι (κατά διαστήματα...), ζώνη!!! (for crying out loud....) απέναντι σε μια ομάδα που, εντάξει, μην τρελαθούμε κιόλας, συμπαθής, φιλότιμη, αλλά μέχρι εκεί. Κι όμως, ο ισπανικός Μεγάλος Ύπνος επέτρεψε στην βρετανική παιδική χαρά να κάνει ένα σερί 14-0, και κατόπιν 19-3, που έφερε το σκορ από το 66-54 στο 69-73. Κάπου εκεί ξύπνησαν οι Σπανιόλοι, σφίξανε τα γάλατα στην άμυνα και μ' ένα δικό τους 11-0 αποκατέστησαν την τάξη, όμως είναι απαράδεκτο για μία ομάδα που πέρισυ τα έβαλε στα ίσα με τους Αμερικανούς να ιδρώνουν απέναντι στους ανυπόληπτους Βρετανούς. Κι αν δεν ήταν ο Γκασόλ, που έκανε πάρτυ στις ρακέτες παίζοντας ένα κεφάλι πάνω από τους ταλαίπωρους αντιπάλους του, μπορεί να βλέπαμε ΤΗΝ έκπληξη της δεκαετίας.

Το ωραίο στιγμιότυπο του αγώνα ήταν η τεχνική ποινή που εισέπραξε ο Ρέγιες για θέατρο, όταν πήγε να πάρει επιθετικό φάουλ πέφτοντας σαν κεραυνοβολημένος από μια σπρωξιά κάποιου από τους Βρετανούς ψηλούς. Το αστείο είναι ότι μάλλον ήταν φάουλ, αλλά φαίνεται ότι οι διαιτητές τους έχουν πάρει πια χαμπάρι τους Ισπανούς και τα καραγκιοζιλίκια που κάνουν με τις βουτιές αλά-Καραγκούνης, και είπαν να τους κόψουν τη φόρα. Μακάρι.

Κατά τα άλλα, απόρησα όταν είδα τον Σκαριόλο να παίρνει τάιμ-άουτ στα 13 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη, με +5 για την Ισπανία και κατοχή μπάλας. Ανφέαρ; Απόρησα διπλά όταν ο Ναβάρο στα 3 δευτερόλεπτα πέταξε έξω επίτηδες τη δεύτερη βολή, και όταν είδα μετά πώς σκύλιασαν αμφότεροι οι πάγκοι για το τρίποντο που πέτυχαν οι Βρετανοί στην εκπνοή -και ακυρώθηκε ως εκπρόθεσμο. Γιατί τόση φασαρία; Μετά πήγε το μυαλό μου: αν οι Ισπανοί χάσουν σήμερα από τη Σλοβενία, και οι Βρετανοί νικήσουν τους Σέρβους, προκύπτει τριπλή ισοβαθμία Σερβίας-Ισπανίας-Βρετανίας και η πρόκριση θα παιχτεί στο goal-average. Και οι συντελεστές αυτή τη στιγμή είναι +9 για τους Σέρβους, -1 για τους Ισπανούς και -8 για τους Άγγλους. Με δυο λόγια, αν οι συμπεθέροι χάσουν από τους Σλοβένους, που όσο να πεις γυαλίζει το μάτι τους, κινδυνεύουν να μείνουν έξω από την πρώτη φάση κιόλας και να κάνουν τους μπούκηδες να τραβάνε τα μαλλιά τους. Οπότε, εύλογη μεν η πρεμούρα των Σπανιόλων, όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά, από την άλλη όμως δεν είναι και κολακευτικό για την αργυρή Ολυμπιονίκη και πρωταθλήτρια κόσμου να μανουριάζει έτσι για τη διαφορά κόντρα στην (άκουσον-άκουσον) Μεγάλη Βρετανία, και όσο νά 'ναι δείχνει και μια κάποια έλλειψη εμπιστοσύνης, αν όχι στις ικανότητες, τουλάχιστον στο φρόνημα της ομάδας. Χμμμ.

Κατά τα λοιπά, η απουσία του δαίμονα που λέγεται Καλντερόν στερεί πολλά καντάρια μυαλό από τους Ισπανούς, η ευαίσθητη μέση του Γκαρμπαχόθα τον έστειλε πάλι στο συνεργείο και κάπου πήρε το μάτι μου χτες τον Ρούντυ Φερνάντεθ -μεγάλος παιχταράς ο άνθρωπος και τι να λέμε τώρα-, ξάπλα σε μια άκρη του πάγκου και με το πόδι ψηλά. Συμπέρασμα: Αν σοβαρευτεί η ισπανική αρμάδα εξακολουθεί να είναι μακράν το πρώτο και αδιαφιλονίκητο φαβορί, αλλά δεν θα είναι και περίπατος στο πάρκο το τουρνουά.


.

Ως εδώ, καλά...

Δεύτερη μέρα Ευρωμπάσκετ, δεύτερη νίκη για την Εθνική μας έστω και με λίγο καρδιοχτύπι.

Στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα πραγματικά πετούσε. Δεν νομίζω να έχουμε τελειώσει πολλές φορές το εικοσάλεπτο με 52 πόντους στο σακούλι και με 19/25 σουτ εντός παιδιάς. Στο τρίτο δεκάλεπτο οι Κροάτες επανήλθαν, αλλά η Εθνική μας με μικρά ξεσπάσματα και καλούτσικη διαχείριση κατάφερε να διατηρήσει τη διαφορά στα επίπεδα των 15 πόντων πάνω-κάτω. Λίγο πήγαμε να τα χαλάσουμε στο τέλος με κάτι παιδιαριώδη λάθη (σε κάποια φάση ο Ζήσης ανενόχλητος έκανε διπλή τρίπλα, την οποία οι διαιτητές δεν καταλόγισαν -μάλλον δεν πίστευαν στα μάτια τους-, και καπάκι ο Μπουρούσης, εξίσου ανενόχλητος, έκανε βήματα. Αυτά τα καταλόγισαν). Ωστόσο οι Κροάτες δεν πλησίασαν ποτέ περισσότερο από τους 6 πόντους -και εκεί ανέλαβε να καθαρίσει ο Σπανούλης. Δύο εύστοχες βολές και μετά ένα τρίποντο-μαχαιριά, στο τελευταίο δευτερόλεπτο της επίθεσης -και καληνύχτα σας.

Τα καλά νέα: παρά τη ανομοιογένειά της, η ομάδα δείχνει να ξέρει πώς πρέπει να παίξει στο γήπεδο. Ο Καζλάουσκας, που δεν είναι βέβαια κανένας τυχαίος, έχει κρατήσει αρκετά στοιχεία του παιχνιδιού του Γιαννάκη, και έχει προσαρμόσει ανάλογα τα υπόλοιπα: Ακόμα υπάρχει η σκυλίσια άμυνα, που ώρες ώρες στραγγαλίζει τον αντίπαλο, ακόμα παίζουμε κατά διαστήματα το (αρχαίο, πλην αποτελεσματικό) figure-8 στην επίθεση, ακόμα ψάχνουμε τα πικ-εν-ρολ. Οι βασικές διαφορές είναι ότι η ομάδα προσπαθεί να τρέξει περισσότερο και ανοίγει την άμυνά της λιγότερο: είναι δύσκολο φέτος να πρεσάρουμε σε όλο το γήπεδο, μόνο με τέσσερα διαθέσιμα γκαρντ και χωρίς τα πλοκάμια του Διαμαντίδη. Απ' όσα έχουμε δει μέχρι τώρα, η Εθνική μας θυμίζει αρκετά την ομάδα που πέρισυ έκανε περίπατο στο Προολυμπιακό τουρνουά. Μα, θα πει κανείς, δεν είχαμε δα και τους πιο δύσκολους αντιπάλους. Σύμφωνοι, αλλά αυτό ισχύει και για τους Λιθουανούς, που μετράνε δύο ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια, και για τους Ισπανούς που χτες ιδροκόπησαν για να νικήσουν τα Εγγλεζάκια.

Τα κακά νέα τώρα:

  • Ο Φώτσης. Ο καινούργιος αρχηγός μέχρι στιγμής περνάει απαρατήρητος: Μόνο 5 πόντους σε δύο ματς, μόνο εφτά σουτ, κανένα τρίποντο, καμία τάπα. Αναγκάζει τον αφηνιασμένο τον Μπουρούση (είναι απίστευτο πόσο έχει εξελιχθεί αυτό το παλικάρι μέσα σε πέντε χρόνια) να κάνει διπλή δουλειά. Όμως ο Αντώνης το έχει συνήθειο να ξεκινάει τα τουρνουά στο ρελαντί και να βελτιώνεται στην πορεία: ας ελπίσουμε και φέτος να ακολουθήσει την ίδια παράδοση, γιατί θα τον χρειαστούμε στη συνέχεια.
  • Η αστοχία στις βολές, ειδικά του Σχορτσιανίτη: 17/29 είχαμε χτες, 2/8 ο μπουλντόζας Σοφοκλής. Αν βάζαμε τις μισές από τις χαμένες, θα είχαμε καθαρίσει το παιχνίδι χωρίς σκοτούρες. Εν τω μεταξύ, ο επιλεγόμενος baby Shaq πετάει στα σκουπίδια τη μισή δουλειά που κάνει μέσα στο γήπεδο: είναι μεγάλος μπελάς για τους αντίπαλους ψηλούς, πολύ κουραστικός παίκτης -είναι να τους λυπάσαι τους κακομοίρηδες που προσπαθούν να σπρώξουν το βουνό έξω από τη ρακέτα τους-, και όταν κάνει την τελική προσπάθεια κερδίζει εύκολα τα φάουλ. Μετά όμως πετάει τις βολές στο σίδερο, και μας μένει η μισή χαρά, αφού ναι μεν οι ψηλοί του αντιπάλου φορτώνονται, οι επιθέσεις όμως πάνε στράφι. Και δυστυχώς δεν φαίνεται να το βελτιώνει το πράγμα...
  • Ο Σπανούλης. Να μην παρεξηγηθώ, το παλικάρι έχει ούμπαλα και πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι δεν κωλώνει στα δύσκολα. Έχει όμως κι ένα κακό: την παιδεύει πολύ την μπάλα, καθώς ψάχνει συνέχεια το ένας-εναντίον-ενός κι όταν δεν του βγει, συνήθως καταλήγουμε σε βεβιασμένες επιθέσεις και σε σουτ από τα Γκράβαρα. Επίσης είναι και κομματάκι επιπόλαιος -10 λάθη σε δύο ματς δεν είναι και λίγα. Το χειρότερο όμως είναι ότι, όταν η μπάλα βαραίνει, όλοι ψάχνουν αυτόν. Κι αυτό κάνει την ομάδα διπλά προβλέψιμη στα δύσκολα. Χτες μας έκατσε, αλλά σε επόμενα παιχνίδια όλο και θα μας τύχει κανένα που να πηγαίνει στον πόντο, κι εκεί θα πρέπει να προσπαθήσουν κι άλλοι να βγάλουν κάστανα απ' τη φωτιά.

Να μην γινόμαστε γκρινιάρηδες πάντως, μέχρις ώρας μια χαρά τα πάει η ομαδούλα μας, καμαρωτή καμαρωτή περνάει στον επόμενο γύρο και με τέσσερις βαθμούς στο σακούλι. Και προσωπικά τη βλέπω να έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης -όπερ έδει δείξαι.


.