BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS »

9.9.09

Ως εδώ, καλά...

Δεύτερη μέρα Ευρωμπάσκετ, δεύτερη νίκη για την Εθνική μας έστω και με λίγο καρδιοχτύπι.

Στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα πραγματικά πετούσε. Δεν νομίζω να έχουμε τελειώσει πολλές φορές το εικοσάλεπτο με 52 πόντους στο σακούλι και με 19/25 σουτ εντός παιδιάς. Στο τρίτο δεκάλεπτο οι Κροάτες επανήλθαν, αλλά η Εθνική μας με μικρά ξεσπάσματα και καλούτσικη διαχείριση κατάφερε να διατηρήσει τη διαφορά στα επίπεδα των 15 πόντων πάνω-κάτω. Λίγο πήγαμε να τα χαλάσουμε στο τέλος με κάτι παιδιαριώδη λάθη (σε κάποια φάση ο Ζήσης ανενόχλητος έκανε διπλή τρίπλα, την οποία οι διαιτητές δεν καταλόγισαν -μάλλον δεν πίστευαν στα μάτια τους-, και καπάκι ο Μπουρούσης, εξίσου ανενόχλητος, έκανε βήματα. Αυτά τα καταλόγισαν). Ωστόσο οι Κροάτες δεν πλησίασαν ποτέ περισσότερο από τους 6 πόντους -και εκεί ανέλαβε να καθαρίσει ο Σπανούλης. Δύο εύστοχες βολές και μετά ένα τρίποντο-μαχαιριά, στο τελευταίο δευτερόλεπτο της επίθεσης -και καληνύχτα σας.

Τα καλά νέα: παρά τη ανομοιογένειά της, η ομάδα δείχνει να ξέρει πώς πρέπει να παίξει στο γήπεδο. Ο Καζλάουσκας, που δεν είναι βέβαια κανένας τυχαίος, έχει κρατήσει αρκετά στοιχεία του παιχνιδιού του Γιαννάκη, και έχει προσαρμόσει ανάλογα τα υπόλοιπα: Ακόμα υπάρχει η σκυλίσια άμυνα, που ώρες ώρες στραγγαλίζει τον αντίπαλο, ακόμα παίζουμε κατά διαστήματα το (αρχαίο, πλην αποτελεσματικό) figure-8 στην επίθεση, ακόμα ψάχνουμε τα πικ-εν-ρολ. Οι βασικές διαφορές είναι ότι η ομάδα προσπαθεί να τρέξει περισσότερο και ανοίγει την άμυνά της λιγότερο: είναι δύσκολο φέτος να πρεσάρουμε σε όλο το γήπεδο, μόνο με τέσσερα διαθέσιμα γκαρντ και χωρίς τα πλοκάμια του Διαμαντίδη. Απ' όσα έχουμε δει μέχρι τώρα, η Εθνική μας θυμίζει αρκετά την ομάδα που πέρισυ έκανε περίπατο στο Προολυμπιακό τουρνουά. Μα, θα πει κανείς, δεν είχαμε δα και τους πιο δύσκολους αντιπάλους. Σύμφωνοι, αλλά αυτό ισχύει και για τους Λιθουανούς, που μετράνε δύο ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια, και για τους Ισπανούς που χτες ιδροκόπησαν για να νικήσουν τα Εγγλεζάκια.

Τα κακά νέα τώρα:

  • Ο Φώτσης. Ο καινούργιος αρχηγός μέχρι στιγμής περνάει απαρατήρητος: Μόνο 5 πόντους σε δύο ματς, μόνο εφτά σουτ, κανένα τρίποντο, καμία τάπα. Αναγκάζει τον αφηνιασμένο τον Μπουρούση (είναι απίστευτο πόσο έχει εξελιχθεί αυτό το παλικάρι μέσα σε πέντε χρόνια) να κάνει διπλή δουλειά. Όμως ο Αντώνης το έχει συνήθειο να ξεκινάει τα τουρνουά στο ρελαντί και να βελτιώνεται στην πορεία: ας ελπίσουμε και φέτος να ακολουθήσει την ίδια παράδοση, γιατί θα τον χρειαστούμε στη συνέχεια.
  • Η αστοχία στις βολές, ειδικά του Σχορτσιανίτη: 17/29 είχαμε χτες, 2/8 ο μπουλντόζας Σοφοκλής. Αν βάζαμε τις μισές από τις χαμένες, θα είχαμε καθαρίσει το παιχνίδι χωρίς σκοτούρες. Εν τω μεταξύ, ο επιλεγόμενος baby Shaq πετάει στα σκουπίδια τη μισή δουλειά που κάνει μέσα στο γήπεδο: είναι μεγάλος μπελάς για τους αντίπαλους ψηλούς, πολύ κουραστικός παίκτης -είναι να τους λυπάσαι τους κακομοίρηδες που προσπαθούν να σπρώξουν το βουνό έξω από τη ρακέτα τους-, και όταν κάνει την τελική προσπάθεια κερδίζει εύκολα τα φάουλ. Μετά όμως πετάει τις βολές στο σίδερο, και μας μένει η μισή χαρά, αφού ναι μεν οι ψηλοί του αντιπάλου φορτώνονται, οι επιθέσεις όμως πάνε στράφι. Και δυστυχώς δεν φαίνεται να το βελτιώνει το πράγμα...
  • Ο Σπανούλης. Να μην παρεξηγηθώ, το παλικάρι έχει ούμπαλα και πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι δεν κωλώνει στα δύσκολα. Έχει όμως κι ένα κακό: την παιδεύει πολύ την μπάλα, καθώς ψάχνει συνέχεια το ένας-εναντίον-ενός κι όταν δεν του βγει, συνήθως καταλήγουμε σε βεβιασμένες επιθέσεις και σε σουτ από τα Γκράβαρα. Επίσης είναι και κομματάκι επιπόλαιος -10 λάθη σε δύο ματς δεν είναι και λίγα. Το χειρότερο όμως είναι ότι, όταν η μπάλα βαραίνει, όλοι ψάχνουν αυτόν. Κι αυτό κάνει την ομάδα διπλά προβλέψιμη στα δύσκολα. Χτες μας έκατσε, αλλά σε επόμενα παιχνίδια όλο και θα μας τύχει κανένα που να πηγαίνει στον πόντο, κι εκεί θα πρέπει να προσπαθήσουν κι άλλοι να βγάλουν κάστανα απ' τη φωτιά.

Να μην γινόμαστε γκρινιάρηδες πάντως, μέχρις ώρας μια χαρά τα πάει η ομαδούλα μας, καμαρωτή καμαρωτή περνάει στον επόμενο γύρο και με τέσσερις βαθμούς στο σακούλι. Και προσωπικά τη βλέπω να έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης -όπερ έδει δείξαι.


.